Któż z nas, rodziców, nie miał nigdy problemów ze swoimi dorastającymi latoroślami? Różne problemy oraz trudności są normalne dla wieku dorastania. Psychoterapia młodzieży Warszawa to tonizowanie, leczenie oraz znoszenie różnego rodzaju problemów emocjonalnych i psychologicznych wieku młodzieńczego. Psychoterapeuta dla młodzieży Warszawa może zastosować wszelkie sposoby i możliwości oddziaływania terapeutycznego na psychikę młodego człowieka.
Dzieje się to naturalnie zgodnie ze sztuką terapeutyczną, normami oraz zasadami, nad którymi pieczę ma Polskie Towarzystwo Psychologiczne i Narodowy Fundusz Zdrowia. No dobrze, to kwestie formalne, a jak wygląda sama psychoterapia? Psychoterapia osobista młodzieży to właśnie indywidualne spotkania z psychoterapeutą. Pierwsze spotkania, tzw. sesje, mają na celu przede wszystkim poznanie problemów oraz trudności młodocianego. Terapeuta musi zrozumieć obecną sytuację życiową pacjenta i przeszłą. Jak postrzega swoją aktualną sytuację, jaki ma stosunek do przeszłości, jakie ma plany, co zamierza w przyszłości. Co lubi, czym się pasjonuje. Jakie ma lęki, obawy. W pierwszych sesjach psychoterapeuta dąży do rozpoznania problemów pacjenta, zdiagnozowania go, żeby wyznaczyć cele dalszej pracy terapeutycznej. Terapia może być krótka, ale też może się rozciągnąć w czasie w zależności od potrzeb oraz postępów w dochodzeniu do równowagi. Bardzo ważne jest, że w psychoterapii nie chodzi tylko o redukcję czy zniesienie objawów. Nie idzie tu więc o „zamiecenie pod dywan” problemów. Chodzi bowiem o rozpoznanie przyczyn i mechanizmów problemów, żeby je znieść i powrócić do dobrostanu psychicznego i emocjonalnego. W terapii jedną z kluczowych kwestii jest zaufanie. Bez niego skuteczność jakiejkolwiek psychoterapii stoi pod znakiem zapytania.
Wgłębianie się w najintymniejsze sfery każdego człowieka wiąże się ze wstydem, zażenowaniem, emocjami. Często wiele spraw jest trudnych do zaakceptowania przez pacjenta i bliskich mu, na przykład rodziców czy opiekunów. Oczywiście wszelkie treści sesji terapeutycznej są chronione. Treści oraz emocje przekazywane przez pacjenta pozostają w czterech ścianach. Młoda osoba musi mieć poczucie bezpieczeństwa i czuć się swobodnie. Naturalnie rodzice czy opiekunowie mają prawo do wiedzy o tym, jak przebiega terapia, ale zakres tej wiedzy jest uzgadniany z pacjentem.
To jest bardzo poważny temat, a nikt z tym nic nie robi, WSZYD!